Szeroko
znana jest litewska legenda o Juracie i Kastytisie - i
ich gorącej i tragicznej miłości. Ta legenda jest bardzo stara i
odległa..., działo się to wówczas kiedy wszystkim rządził
najwyższy Perkun. Dno Morza Bałtyckiego złościło się, kiedy w
jantarowym zamku mieszkała boska Jurata - najpiękniejsza pomiędzy
Bogami. Tam, gdzie rzeka Sventa wpływa do morza, gdzie rządzi
morzem królewna Jurata i w swoje sieci ryby łowi śmiały rybak
Kastytis. Jurata posłała morzem przestrogę Kastytisowi poprzez
syreny, że ona niczym Bogowie mieszka z rybami i mąci wodami
Bałtyku. Lecz Kastytis tej przestrogi wcale nie posłuchał i pewnie
trwał zarzucając sieci swoje w morze. Jurata pokochała śmiałego
i pięknego rybaka i zwabiła go do swojego jantarowego zamku. Jego
czyn bardzo zezłościł Perkuna. Ten posłał jemu błyskawice i
spustoszył zamek z jantaru, zabił Kastytisa i przykuł Juratę do
ruin jantarowego zamku. Jurata długo opłakiwała nieszczęsnego Kastytisa. Jej tragiczne zmartwienie wzruszyło , zawsze zimne i
spokojne morskie głębiny. Wzburzonymi falami Perkun rozbił
jantarowy zamek, który został rozmyty na wybrzeżu. Pomiędzy
różnymi bryłami jantaru wyjątkowo błyszczały nieduże, złote,
jasne jantarowe kawałki - łzy Juraty. Są takie ładne i jasne
jak cała ta tragiczna miłość.
